Skites
Στο Άγιον Όρος οι μοναχοί δεν ζουν όλοι στις Ιερές Μονές ή στην πρωτεύουσα των Καρυών. Από την εποχή του Αθανασίου του Αθωνίτη, που συνάθροισε μερικές από τις μικρές μοναστικές κοινότητες που υπήρχαν, τις "Λαύρες", στη Μονή της Μεγίστης Λαύρας, την πρώτη Μονή στον Άθω, πολλοί μοναχοί ζούσαν σε μικρές οργανωμένες μοναστικές κοινότητες, με κοινά χαρακτηριστικά τους τη εργασία και την κοινή λατρεία. Οι ερημίτες, αντίθετα, πάντα ζούσαν και προσεύχονταν, στις ταπεινές τους Καλύβες ή σε σπηλιές.
Στο Άγιο Όρος υπάρχουν περίπου 20 Σκήτες, μεγαλύτεροι δηλαδή οικισμοί κτισμένοι γύρω από ένα ναό, το "Κυριάκο".
Ουσιαστικά οι Σκήτες διαφέρουν από τα Κελιά ως προς την οργάνωση. Η Σκήτη διευθύνεται και διοικείται από τον Δικαίο μαζί με το συμβούλιο των Συμπρακτόρων οι οποίοι εκλέγονται από την σύναξη όλων των αδελφών της Σκήτης. Το διακόνημα του Δικαίου αναλαμβάνουν εκ περιτροπής οι γέροντες των Καλυβών της Σκήτης.
Σε αντίθεση με τις Σκήτες, τα Κελιά διοικούνται από τον μοναχό που αναγνωρίζεται ως Γέροντας του συγκεκριμένου κελιού από την κυρίαρχη Μονή.
Ανάμεσα στα πιο ονομαστά Κελιά είναι το "Αξιον Εστί" στα βόρεια των Καρυών σε απόσταση μισής ώρας. Στον Άθω υπάρχουν πολλά μικρότερα Κελιά διασκορπισμένα. Ιδιαίτερα ενδιαφέρον, παρουσιάζει λόγω της ιστορίας του, το Ρωσικό Κελί "Αμπιτέλ" που ανήκει στη Μονή Χελανδαρίου χρονολογείται από την εποχή του Αγίου Σάββα και είναι αφιερωμένο στον Άγιο Ιγνάτιο. Με υποστήριξη των Ρώσων, οικοδομήθηκαν πολλά και μεγαλοπρεπή κτίρια με μεγάλες πτέρυγες ξενώνων, τεράστια κουζίνα, μεγαλοπρεπή χώρο υποδοχής και πολλά εργαστήρια. Εδώ δημιουργήθηκε το κέντρο της "αδελφότητας" των Ρώσων Αθωνιτών μοναχών. Όλη όμως αυτή η μεγαλοπρέπεια χάθηκε σε μια πυρκαγιά το 1905 και το Κελί ποτέ δεν ανάκτησε το προηγούμενο μεγαλείο του.
Οι Σκήτες και τα Κελιά ανήκουν στις κυρίαρχες Μονές, αν και μέχρι ενός σημείου είναι αυτοδιοίκητα.
Συχνά προσφέρουν τα προϊόντα της εργασίας τους, όπως φρούτα και λαχανικά και σε αντάλλαγμα προμηθεύονται όσα προϊόντα δεν μπορούν να παράγουν. Οι μοναχοί αυτών των "εξαρτημάτων" επισκέπτονται συχνά τις κυρίαρχες Μονές, κυρίως όμως κατά τις μεγάλες πανηγύρεις των πολιούχων αγίων τους.
Από τις Σκήτες του Αγίου Όρους, μερικές είναι μεγάλης ηλικίας, όπως αυτή της Αγίας Άννας που χρονολογείται από το 1007. Άλλες πάλι είχαν τεράστιες διαστάσεις αλλά σήμερα είναι ερειπωμένες, όπως π.χ. το "Σεράϊ", η Σκήτη που οικοδομήθηκε με χρήματα του Ρώσου τσάρου Αλεξάνδρου Β'.